Sayfa:  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41  42  43 44 45 46 47 48  Geri  İleri

Serpil Alptekin (Bal'82 arkadaşı)
14/07/2009 08:19
“Aydemir`den cok ailesi ile adeta akraba gibiyim (ki bugun de onlarin
arasinda idim ). Aydemir`le son yillarda gorusmelerimiz hep hastane koridorlarinda oldu (anne ya da babasinin rahatsizliklarinda) . En sonuncuda bir gun oturup sohbet icin bulusalim da
su hastalikta gorusme muhabbetini kiralim esprisini yapmistik , ne yazik ki
sonraki gorusmemiz hastaliktan da beter oldu..Sibel`in tanimladigi aynen
benim de gozumde canlanan Aydemir..Dost guvenilir sakin koca adam..Bugun
orada geride cok guzel izler birakmis bir adami ugurladik...”

---

Özgen Konyalıoğlu Tokatlıgil (Bal'82 arkadaşı)
14/07/2009 08:18
“Olum ne garip. Aydemir hakkinda bunca yazilanlara bakiyorum da, insanin bunlari sagliginda okuyamamis olmasi olume ait onca haksizligin arasinda ayri absurd bir haksizlik gibi geliyor. Ben Aydemir ile bazilariniz kadar yakin degildim. Acikcasi sanirim en son 25. yil toplantisinda gormustum. Ama ne tuhaf, yazdiklarinizla tanimlanan Aydemir benim de kafamdaki Aydemir ile birebir ortusuyor. Yani adam ne kadar temiz, net bir adammis ki onu cok yakindan tanimasam bile o herkese kendini anlatan bir tabloyu cizmis aslinda... Dun diger arkadaslarimin bir baska arkadasimin tabutunu tasimasini izlemek bana tarifsiz agir geldi.
Hayat o kadar zalim, o kadar adaletsiz ki bazen yuregimin bunlari daha fazla kaldiramayacagini dusunuyorum.”

---

Elif Garipağaoğlu (Bal'82 arkadaşı)
14/07/2009 08:17
“Her kadin hayatinda bir abi, bir baba figurune ihtiyac duyar. Kendi basina ayakta da durabilse, ihtiyac duymadigini iddia da etse, ona karşiliksiz destek veren, koruyan, kollayan birileri olsun ister hayatinda. Bu talep etmekle olmaz, çogu erkek boyle bir manevi sorumluluktan kacar, pek cogu da beceremez zaten.
Benim boyle iki arkadasim oldu. Biri Serhat digeri Aydemir. Universite yillarinda bekar evleri vardi. Serhat, Aydemir, Erkan ve Ahmet birlikte kalirlardi. Cumartesi aksamlari onlara gitmeye bayilirdim. Abuk, subuk yemekler yapip onlarin ustunde denerdim, zavallilar hiç seslerini cikarmadan ve gayet mutlu yerlerdi. Hayatimizin en mutlu zamanlariydi galiba. Henuz yirmili yaslarda bile degildik, hayallerimiz vardi, umutluyduk.
Sonradan da her derdimde onlara gittim, bana akil ve huzur versinler diye. Yanimda olmadiklarinda da onlarin varligini bilmek hep guclu kildi beni.
Serhat gittiginde kendimi avutabildim. Boyle yasamak ona yakismiyordu cunku. Ama simdi Aydemir icin ne denir, nasil katlanilir bilmiyorum.
Her neredelerse umarim birlikte ve mutludurlar...”

---

Ozan AZBAZLAR (Bal'82 arkadaşı)
14/07/2009 08:17
“Yazi yazmayi oldum olasi sevmemisimdir. Gozlerim hala doluyor, ellerim hala titriyor yazarken.
Yalnizca aileler arasi dostlugum yoktu Aydo ile. Ayni zamanda bizim musterimizdi İs Bankasi.
Ben sinirli bir adamimdir. Hatta bazen deliririm de.
Hangimiz gordu Aydemir’i ozel hayatinda bir gun karsisindakine bagirirken, veya sinirden yuzunu asmis olarak dururken?
Arkadasligi yaninda is hayatinda da cok ozel bir insani kaybetmis olmanin uzuntusunu yasiyorum.
Boylesine hayatla barisik bir insanin kaybini kabul etmek hic kolay degil.
Gulen gozleri, koca vucudu ve hep hatirlanacak vurgulamalari ile hicbir zaman unutulmayacak bir insani kaybettik. Huzur icinde yatsin”.

---

  Sayfa:  1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41  42  43 44 45 46 47 48  Geri  İleri